Ekstruzja materiału to metoda wytwarzania przyrostowego (AM, ang additive manufacturing). Materiał na szpuli (zwykle polimer termoplastyczny) jest równomiernie przepychany przez podgrzewaną dyszę i selektywnie osadzany warstwowo w celu zbudowania przedmiotu 3D. Przykładami tej technologii jest wytwarzanie przedmiotów ze stopionego filamentu (FFF, ang. fused filament fabrication) i modelowanie topionego tworzywa osadzanego na podłożu (FDM, ang. fused deposition modeling).
Ekstruzja materiałów zazwyczaj nie dorównuje szybkością ani dokładnością innym metodom wytwarzania przyrostowego, jest jednak niedroga i szeroko rozpowszechniona, podobnie jak kompatybilne z nią materiały, takie jak nylon i tworzywo ABS, w związku z czym jest najpopularniejszą technologią druku 3D wśród hobbystów, do użytku domowego. W środowisku produkcyjnym i przemysłowym ekstruzja materiałów jest powszechnie stosowana do produkcji niefunkcjonalnych prototypów, tymczasowych części zamiennych do maszyn lub opłacalnego szybkiego prototypowania wielu iteracji jednego przedmiotu.
Zaletą tej metody druku 3D jest również jej skalowalność: przy jej użyciu można drukować małe części o długości do 20 cm, a także bardzo duże części o wymiarach liczonych w metrach. Oznacza to, że ekstruzji materiałów można używać do części, które mieszczą się w dłoni, aż do komponenty wielkości pojazdu. Ta skalowalność jest wykorzystywana w wielu branżach, ponieważ umożliwia drukowanie szerokiej gamy części przy zastosowaniu jednej technologii.
Powiązane produkty: NX AM Fixed Plane | NX AM Multi-Axis | NX AM Build Optimizer
